Umożliwia ślubowanie sobie miłości i wierności bez narzuconych ram. Tutaj nie ma sztywnych reguł, określonych formułek czy innych wymagań. Ślub humanistyczny jest idealnym rozwiązaniem dla par, które nie utożsamiają się z żadną wiarą ani też nie odpowiada im formalna postać ślubu cywilnego. Prezentujemy krótki poradnik, w którym wyjaśniamy najważniejsze kwestie dotyczące ślubu humanistycznego.
Ślub humanistyczny można zawrzeć w Polsce z jednym „ale”
Pary chcące stanąć na ślubnym kobiercu mogą to zrobić na pięć sposobów. W naszym kraju dopuszcza się ślub cywilny, kościelny oraz konkordatowy, będący połączeniem tych dwóch pierwszych. Poza tym istnieje jeszcze możliwość wzięcia ślubu ekumenicznego, czyli jednostronnego, gdzie jedna osoba jest wierząca, a druga nie, oraz wspomnianego ślubu humanistycznego.
Nie ma żadnych przeszkód, by zorganizować ślub humanistyczny w Polsce, jednak trzeba liczyć się z tym, że – w przeciwieństwie do USA, Szkocji, Szwecji czy Norwegii – nie będzie on ważny z punktu widzenia prawa. Co to oznacza w praktyce? Po ceremonii ślubująca sobie para nie zostaje uznana za małżeństwo, a kobieta nie może przyjąć nazwiska męża. To jednak nie wpływa na zmniejszenie, ani tym bardziej na brak zainteresowania organizowaniem takiego ślubu. Wręcz przeciwnie, to jeden z najdynamiczniej rozwijających się rodzajów ślubu na całym świecie.
Rozwodnik, homoseksualista, ateista… – ślub humanistyczny jest dla każdego, z małymi wyjątkami
Ślub humanistyczny może zawrzeć każda osoba pełnoletnia – (https://www.zankyou.pl/p/slub-humanistyczny-co-to-jest-na-czym-polega-jak-wyglada-i-ceremnia-w-humanistyczna-w-polsce-sprawdz), choć w niektórych przypadkach dopuszcza się kobiety po 16. roku życia. Nie ma znaczenia, czy przyszli małżonkowie są wierzący, czy wprost przeciwnie. Nie ma też ograniczeń co do par homoseksualnych, mieszanych pod względem narodowości czy rozwodników.
Choć ślub humanistyczny nie jest sformalizowany, to jednak istnieją pewne zasady, nad których przestrzeganiem czuwa Polskie Stowarzyszenie Racjonalistów. Jedną z nich jest wspomniany już wiek. Poza tym na humanistycznym ślubnym kobiercu nie mogą stanąć osoby zmagające się z chorobami psychicznymi, niedorozwojem umysłowym ani też ubezwłasnowolnione – więcej tu.
Wydaje się oczywiste, że para młoda nie może trwać już w innym związku małżeńskim ani tym bardziej być krewnymi w linii prostej, rodzeństwem czy pozostawać w stosunku przysposobienia, na przykład adopcji.
Nie ma jednego tekstu przysięgi małżeńskiej podczas ślubu humanistycznego
Punktem kulminacyjnym każdego ślubu jest przysięga. O ile podczas ceremonii kościelnej czy cywilnej ma ona określony porządek, trzeba wypowiedzieć jedną i tę samą formułkę, o ile już podczas ślubu humanistycznego jest ona całkowicie spersonalizowana. Niektórzy wcześniej ją spisują, ani idą na żywioł, wygłaszając spontaniczne wyznanie. Zawsze jednak jest ona bardzo osobista i emocjonalna.
Scenariusz ceremonii skrojony na miarę
Podczas ślubu humanistycznego nie tylko tekst przysięgi jest bardzo indywidualny, ale i cała uroczystość. Tutaj od początku do końca można zaplanować dosłownie wszystko, postawić na romantyzm w niewielkim gronie lub szaloną imprezę z mnóstwem gości albo też zabawną, okraszoną żartami i z bardzo luźnym podejściem. To para młoda decyduje, jak chce, by wyglądał i przebiegał ten dzień. Nie musi ograniczać się żadnymi regułami, choć oczywiście stałymi punktami jest wspomniana przysięga oraz wymiana obrączek.
Niewątpliwą zaletą jest też brak ograniczeń co do miejsca ślubu humanistycznego – można zorganizować go wszędzie tam, gdzie zmieszczą się zakochani oraz wszystkie zaproszone osoby. Nada się nawet przydomowy ogródek.
Ślubu humanistycznego udziela celebrant – kto może nim zostać?
Na koniec jeszcze pozostaje kwestia osoby, która udzieli zakochanym ślubu humanistycznego. Do tego zadania można wynająć Mistrza ceremonii, inaczej celebranta, jednak nic nie stoi na przeszkodzie, by została nim bliska osoba. Jedyne, o czym trzeba pamiętać, to by wcześniej zarejestrowała się ona w Towarzystwie Humanistycznym. Wówczas cała uroczystość nabiera jeszcze bardziej wyjątkowego charakteru.
W Polsce po raz pierwszy zorganizowano ślub humanistyczny w grudniu 2007 roku w Warszawie, a kilka miesięcy później zdecydowała się na niego para jednopłciowa. Od tego czasu popularność rośnie. Zakochani cenią sobie wolność i swobodę w organizacji tego typu uroczystości. Ci zaś, którzy chcą być małżeństwem także w świetle prawa, często biorą wcześniej – lub później – ślub cywilny.
